Νίκος Καββαδίας • Ιδανικός Κι Ανάξιος Εραστής (Mal Du Départ)
Ποίημα του Νίκου Καββαδία από την ποιητική συλλογή Μαραμπού που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1933. Μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σπανό το 1975. Τραγουδήθηκε από τον Κώστα Καράλη και έκτοτε από πολλούς άλλους ερμηνευτές. Περιέχεται σε μετάφραση σε επιλεγμένη συλλογή ποιημάτων του Καββαδία στα αγγλικά και παρουσιάζεται επίσης σε κείμενο για τον Καββαδία το 1996 στα αγγλικά. Ο γαλλικός τίτλος του ποιήματος «Mal Du Départ» μεταφράζεται σε «Πόνος Της Φυγής». Ένα γαλλικό ραδιοφωνικό αφιέρωμα: https://www.radiofrance.fr/franceculture/podcasts/poesie-et-ainsi-de-suite/nikos-kavvadias-ou-le-mal-du-depart-1285714 Το ποίημα είναι αφιερωμένο στην αδελφή του ποιητή, τη Ζένια και αρχίζει με την πολύ γνωστή στροφή «Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς...». Αναφέρεται σε κάποιον λογιστή που ενώ στα νιάτα του ήθελε να ταξιδεύσει, να μπαρκάρει στα καράβια, και μιλά πάντα για ταξίδια και μέρη μακρινά, λυπάται ότι θα πεθάνει χωρίς ποτέ να έχει ταξιδεύσει. Η ποίησή του χαρακτηρίστηκε «ποίηση των αναχωρήσεων που πολλές φορές δεν πραγματοποιούνται» και θεωρούνται «στίχοι ενός αταξίδευτου που ʼγιναν το πασίγνωστο λάιτ-μοτίβ πολλών ηλικιών». Το ποίημα έχει γίνει αντικείμενο πανεπιστημιακής μελέτης στη Γαλλία. Το 2004 αναφέρεται ότι διδασκόταν στην πρώτη Λυκείου στα Τεχνικά Λύκεια και στη δευτέρα Λυκείου στα Γενικά Λύκεια στη Σύγχρονη Φιλολογία. Νίκος Καββαδίας Ιδανικός Κι Ανάξιος Εραστής (Mal Du Départ) · Μουσική: Γιάννης Σπανός Τραγουδά: Κώστας Καράλης · Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων. · Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία, κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία. · Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ, οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά: "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει" · Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει, κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει. · Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες, θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες ·
Ποίημα του Νίκου Καββαδία από την ποιητική συλλογή Μαραμπού που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1933. Μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σπανό το 1975. Τραγουδήθηκε από τον Κώστα Καράλη και έκτοτε από πολλούς άλλους ερμηνευτές. Περιέχεται σε μετάφραση σε επιλεγμένη συλλογή ποιημάτων του Καββαδία στα αγγλικά και παρουσιάζεται επίσης σε κείμενο για τον Καββαδία το 1996 στα αγγλικά. Ο γαλλικός τίτλος του ποιήματος «Mal Du Départ» μεταφράζεται σε «Πόνος Της Φυγής». Ένα γαλλικό ραδιοφωνικό αφιέρωμα: https://www.radiofrance.fr/franceculture/podcasts/poesie-et-ainsi-de-suite/nikos-kavvadias-ou-le-mal-du-depart-1285714 Το ποίημα είναι αφιερωμένο στην αδελφή του ποιητή, τη Ζένια και αρχίζει με την πολύ γνωστή στροφή «Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς...». Αναφέρεται σε κάποιον λογιστή που ενώ στα νιάτα του ήθελε να ταξιδεύσει, να μπαρκάρει στα καράβια, και μιλά πάντα για ταξίδια και μέρη μακρινά, λυπάται ότι θα πεθάνει χωρίς ποτέ να έχει ταξιδεύσει. Η ποίησή του χαρακτηρίστηκε «ποίηση των αναχωρήσεων που πολλές φορές δεν πραγματοποιούνται» και θεωρούνται «στίχοι ενός αταξίδευτου που ʼγιναν το πασίγνωστο λάιτ-μοτίβ πολλών ηλικιών». Το ποίημα έχει γίνει αντικείμενο πανεπιστημιακής μελέτης στη Γαλλία. Το 2004 αναφέρεται ότι διδασκόταν στην πρώτη Λυκείου στα Τεχνικά Λύκεια και στη δευτέρα Λυκείου στα Γενικά Λύκεια στη Σύγχρονη Φιλολογία. Νίκος Καββαδίας Ιδανικός Κι Ανάξιος Εραστής (Mal Du Départ) · Μουσική: Γιάννης Σπανός Τραγουδά: Κώστας Καράλης · Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων. · Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία, κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία. · Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ, οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά: "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει" · Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει, κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει. · Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες, θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες ·